Mug

Lieve mensen (in Nederland),

Wat gaat de tijd snel, we zijn inmiddels al over de helft van de zwangerschap; 21 weken. Het gaat heel goed met ons drieën. We genieten van de schopjes en plopjes, en mijn buik wordt steeds dikker.

De afgelopen tijd zijn we bezig geweest in ons huisje. Bennie is bezig met het maken van een buitendouche en hij heeft een tafel van pallethout gemaakt. Voor een vriend van ons die een huis aan het bouwen is heeft Bennie geholpen met het maken van een septic tank. Hiervoor moest een gat gegraven worden van 2,5 meter. Dat viel niet zo mee in de harde rotsachtige Arubaanse grond. Sinds vorige week is hij bezig met het bouwen van een keuken in een huis van iemand uit onze kerk. Dit is een leuke uitdaging voor hem. Het wordt een keuken van pallethouten planken en een blad van cement. Ik ben heel benieuwd naar het resultaat.

Ik heb de afgelopen weken op mijn werk weer veel patiënten gezien met diabetes. Verder ben ik bezig geweest met het geven van voorlichting aan patiënten en verpleegkundigen, en heb les gegeven aan verpleegkundigen die bezig zijn met de opleiding als praktijkondersteuner van de huisarts. Dit was een nieuwe uitdaging, ik had nog nooit eerder les gegeven. Omdat ik ervaring heb als praktijkverpleegkundige van de huisarts in Nederland, en hier op Aruba ervaring als diabetesverpleegkundige, kon ik veel praktijkvoorbeelden geven. Dit hielp om de les interessant en leerzaam te maken. Het viel mij op dat lessen voorbereiden veel tijd kost, in vergelijking met de tijd die de les duurt. Respect voor alle mensen die voor de klas staan! Ik zou het best lastig vinden om elke dag een boeiende les te bedenken en te geven.

Nu ik voor mijn gevoel steeds meer zwanger wordt, merk ik ook dat we steeds meer bezig zijn met het kindje wat gaat komen. We hebben namen bedacht (een jongensnaam is ook gelukt!) en zijn bezig met wat er nog geregeld en gekocht moet worden. Van een aantal mensen uit de kerk hebben we spullen zoals een box, flessen, kleertjes en speelgoed kunnen lenen. Dat is fijn. Het is lastig om leuke en goedkope babyspullen te vinden op Aruba. Bovendien is het ook niet handig om heel veel spullen te kopen, alles moet ook weer mee als we besluiten ergens anders te gaan wonen, en de spullen die we nu allemaal al hebben passen al lang niet meer in de vier koffers waarmee we hier kwamen. ;)

Vorige week is Robbin (een vriend en oud-collega van Bennie) voor een weekje bij ons op bezoek geweest. Dat was erg gezellig, we hebben veel ijsjes gegeten, strandwandelingen gemaakt en goede gesprekken gehad. We vinden het zo leuk als er mensen langs komen. Door dat mensen meestal voor zeker een week bij ons zijn leren we hen goed kennen. We genieten er van om hen het eiland te laten zien en de rustgevende uitwerking van het wonen op Aruba bij hen te zien.

We leven hier zonder stress, zonder klok en zonder verplichtingen. Dat voelt heerlijk en bevrijdend. We plannen weinig en doen veel last-minute. We genieten enorm van ‘kleine’ dingen en merken en leren dat je met weinig geld en spullen heel erg gelukkig kunt zijn. Doordat we in deze omgeving zonder familie zijn, zijn we (nog) nog meer op elkaar aangewezen. Dat is goed voor onze relatie. Er zijn veel minder ergernissen en communicatiestoornissen.

We genieten heel erg van de kerk waar in we zitten. De mensen die we daar hebben leren kennen zijn goede vrienden geworden, en voelen als familie. We kunnen ook op hen terugvallen als er iets is. Dat is heel fijn om te merken. Andersom merken we ook dat deze mensen ons ook als back-up gebruiken. Bennie en ik vinden gastvrijheid heel belangrijk, en het is fijn om er voor mensen in onze omgeving te kunnen zijn. We hebben veel gezellige spelletjes-avonden, barbecues op het strand en goede gesprekken onder het genot van een (0.0%) biertje. Ook passen we nog steeds regelmatig op een schattig kindje van een stel uit onze kerk, en oefenen we daarmee voor straks.

De afgelopen tijd hebben we ook nagedacht hoe we het straks willen met werk, kindje en oppassen. Mijn contract bij het ziekenhuis kan helaas niet verlengd worden, en ik ga eind december met zwangerschapsverlof. Na mijn verlof zal ik dus niet meer als diabetesverpleegkundige werkzaam zijn. Omdat het naast financiën ook belangrijk is om een baan te hebben om een verblijfsvergunning en verzekering op Aruba te kunnen hebben, is Bennie (ook) gaan solliciteren. Hij is aangenomen als broodbakker bij de Superfood, een grote supermarkt op Aruba. Vanaf volgende week gaat hij daar beginnen en lekker Nederlands brood maken voor de Arubanen. We zijn erg blij en dankbaar dat we op deze manier kunnen blijven wonen en werken op Aruba. Na mijn zwangerschapsverlof ga ik kijken of ik ook weer wil gaan werken, en in welke functie. Dat komt vast allemaal wel goed. Zoals ik al zei; geen stress, niet te veel plannen, de meeste problemen lossen zich vanzelf op. Ik moet denken aan een leuke tekst die ik pas ergens tegenkwam, en waar ik erg om moest lachen.

oren invouwen
slurf oprollen
vleugeltjes op z'n rug
van een olifant
maak je zo
weer een mug

Veel liefs en kusjes van jullie drie Arubaanse zonnetjes!