Eerste dagen
Door: Lydia
Blijf op de hoogte en volg Lydia
14 Januari 2016 | Aruba, Oranjestad
Lieve vrienden en familie,
Wat hebben we genoten van ons afscheidsfeestje met jullie allemaal :) Echt super bedankt voor alle lieve knuffels, kaartjes, tranen, cadeautjes, liedjes en wensen. We houden van jullie! :)
Gisterenavond ben ik na een tussenstop op Curacao geland op Aruba. Na een vlucht van 13 uur was ik lichamelijk moe maar mijn hoofd zat vol gedachten. Tijdens de tussenstop op Curacao (1,5 uur in de aankomsthal wachten) heb ik alvast wat gedachten op papier gezet om dat hier op onze blog met jullie te delen.
13-01-2016, Curacao
'Als ik de aankomsthal op Curacao in loop valt er een aangenaam warm dekentje over me heen en en adem ik een licht kruidige geur, apart, lekker, niet te vergelijken met India. Ik moet wachten tot het vliegtuig is schoongemaakt en kan over 1,5 uur weer instappen; op weg naar Aruba, mijn definitieve bestemming vandaag.
Ik koop een grote muffin voor 5 gulden (!) en plof neer op een bankje. In Nederland is het 11 uur, hier nog maar 6 uur en nog niet donker. Afscheid nemen vandaag van Bennie was moeilijk. Ken je dat gevoel? Dat je weet dat je iets moet gaan doen omdat je hart het je ingeeft, maar dat als je dat doet dat totaal tegen je gevoel in gaat? Vaak is dat juist wat je moet doen, dwars door dat gevoel heen..
Vrouwen met gezellig dikke konten waggelen naast me voorbij. Ze hangen een beetje in hun winkeltje, of lopen traag achter hun schoonmaakkarretje. Geen haast hier. Het tempo is hier laag, aangepast aan de warmte en de relaxte cultuur. Als je dat vergelijkt met Schiphol of Utrecht Centraal! Ik hoop ik kan wennen aan dit ritme en er zelf aan mee ga doen, anders ga ik me kapot ergeren volgens mij. Efficiëntie is hier ver te zoeken. Maar rust des te meer.
De muffin is enorm. Ik snap wel dat mensen hier op de Antillen vaker diabetes hebben. Ik zie mezelf al helemaal zo 'n dikke bruine vetrol injecteren met insuline. Wat dat is onder andere wat ik op Aruba ga doen; mensen helpen en begeleiden om te leren leven en omgaan met hun diabetes.
Vrijdag ga ik beginnen met werken, en als het goed is ga ik ingewerkt worden door Pascale, een van de diabetesverpleegkundigen van het Horacio Oduber Hospital op Aruba.
De afgelopen weken zijn hectisch en druk geweest, met afrondingen, voorbereidingen, afscheid en inpakken. Ik merk dat ik in m'n hoofd langs alles ga wat er de afgelopen tijd gebeurd is. Het voelt als een periode die ik afsluit. Aruba is een nieuw hoofdstuk, met een nieuw leven en nieuwe baan. Gelukkig komt Bennie ook over een paar weken, dan hoop ik me helemaal thuis te gaan voelen.
In 3 kwartier is het buiten donker geworden. Ik mag weer instappen. Nog een korte reis naar Aruba (zo 'n 20 minuten vliegen) en van daar uit gaat het vliegtuig weer terug naar Amsterdam. Maar ik niet, ik stap uit op One Happy Island Aruba!'
14-01-2016, Aruba
Ik zit op de bank in m'n appartementje. Het is nu 9 uur 's avonds en nog steeds aangenaam warm. Vandaag was een drukke en leuke dag.
Toen ik gisterenavond op Aruba landde moest ik bij de douane een stempel halen in mijn paspoort voordat ik het eiland op mocht. Hiervoor was een papier nodig; een voorlopige toelating. En dit zou iemand op het vliegveld brengen zodat de douane het voor mij kon halen; deze man stond er helaas niet (welkom op Aruba ;)). Dus na een poosje wachten en praten mocht ik gelukkig van de douane wel het eiland op, maar helaas zonder papier en stempel. Ik werd opgehaald door een verpleegkundige (die stond er gelukkig wel :)) die al een paar maanden op Aruba woont en werkt en die een auto heeft. Hij bracht mij naar mijn appartement en sleepte mijn koffer voor me naar binnen. En die was zwaar! ;)
Het appartement waar ik de eerste maand zal verblijven is mooi. Het bestaat uit een grote ruimte met bank, tafel, keuken en op een soort vide staat mijn bed. Het is hoog en ruim en typisch Arubaans met een grote waaier aan het plafond, lelijke bloemetjesstof op de banken en stoelen en wit rotan kastjes. Maar ik voel me er gelijk op mijn gemak. Mijn appartement staat in een complex met nog veel meer van zulke appartementen, waar met name mensen wonen die in het ziekenhuis werken en oude Amerikanen vakantie vieren. Er is een zwembad en mooie palmbomen voor mijn huisje.
Na een lekker nachtje slapen ben ik gaan bellen met het detacheringsbureau over mijn voorlopige toelating, en die gingen daar gelukkig snel achter aan. Ik heb een duik in het zwembad genomen en ben vervolgens naar het ziekenhuis gegaan, ik had daar een afspraak met HR, die alles regelt voor mij van een uniform tot verzekering aan toe. Het is een heel lijstje wat ze afwerken. Na honderden handtekeningen, formulieren invullen en een thoraxfoto later ging ik met mijn pas, uniformen en een leaseauto van het ziekenhuis (deze mag ik de eerste week gebruiken) weer de deur uit.
De auto is dus een automaat. Dat is voor mij al een tijd geleden dat ik in een automaat heb gereden en heb mezelf dan ook meerdere keren laten schrikken door keihard op de rem te trappen (dacht dat het de koppeling was ;)).
Boodschappen doen ze hier onder andere bij de Superfood, dat is een enorme winkel waarbij het complete interieur gekopieerd is van de Jumbo en alle Jumbo-producten ingevlogen. Het is dus net alsof je bij een Jumbo in Nederland aan het winkelen bent, zo gek. Ze hebben zelfs dropjes! Joepie :)
Ik heb in de Superfood mijn avondeten gehaald en ben in mijn huisje lekker gaan koken en eten op het balkonnetje in de avondzon. Echt genieten.
Morgen gaat denk ik een drukke dag worden met veel nieuwe indrukken. Daar zal ik zeker ook nog over bloggen. Voor nu; slaap lekker! Bon nochi!
Veel liefs uit Aruba,
Lydia
Wat hebben we genoten van ons afscheidsfeestje met jullie allemaal :) Echt super bedankt voor alle lieve knuffels, kaartjes, tranen, cadeautjes, liedjes en wensen. We houden van jullie! :)
Gisterenavond ben ik na een tussenstop op Curacao geland op Aruba. Na een vlucht van 13 uur was ik lichamelijk moe maar mijn hoofd zat vol gedachten. Tijdens de tussenstop op Curacao (1,5 uur in de aankomsthal wachten) heb ik alvast wat gedachten op papier gezet om dat hier op onze blog met jullie te delen.
13-01-2016, Curacao
'Als ik de aankomsthal op Curacao in loop valt er een aangenaam warm dekentje over me heen en en adem ik een licht kruidige geur, apart, lekker, niet te vergelijken met India. Ik moet wachten tot het vliegtuig is schoongemaakt en kan over 1,5 uur weer instappen; op weg naar Aruba, mijn definitieve bestemming vandaag.
Ik koop een grote muffin voor 5 gulden (!) en plof neer op een bankje. In Nederland is het 11 uur, hier nog maar 6 uur en nog niet donker. Afscheid nemen vandaag van Bennie was moeilijk. Ken je dat gevoel? Dat je weet dat je iets moet gaan doen omdat je hart het je ingeeft, maar dat als je dat doet dat totaal tegen je gevoel in gaat? Vaak is dat juist wat je moet doen, dwars door dat gevoel heen..
Vrouwen met gezellig dikke konten waggelen naast me voorbij. Ze hangen een beetje in hun winkeltje, of lopen traag achter hun schoonmaakkarretje. Geen haast hier. Het tempo is hier laag, aangepast aan de warmte en de relaxte cultuur. Als je dat vergelijkt met Schiphol of Utrecht Centraal! Ik hoop ik kan wennen aan dit ritme en er zelf aan mee ga doen, anders ga ik me kapot ergeren volgens mij. Efficiëntie is hier ver te zoeken. Maar rust des te meer.
De muffin is enorm. Ik snap wel dat mensen hier op de Antillen vaker diabetes hebben. Ik zie mezelf al helemaal zo 'n dikke bruine vetrol injecteren met insuline. Wat dat is onder andere wat ik op Aruba ga doen; mensen helpen en begeleiden om te leren leven en omgaan met hun diabetes.
Vrijdag ga ik beginnen met werken, en als het goed is ga ik ingewerkt worden door Pascale, een van de diabetesverpleegkundigen van het Horacio Oduber Hospital op Aruba.
De afgelopen weken zijn hectisch en druk geweest, met afrondingen, voorbereidingen, afscheid en inpakken. Ik merk dat ik in m'n hoofd langs alles ga wat er de afgelopen tijd gebeurd is. Het voelt als een periode die ik afsluit. Aruba is een nieuw hoofdstuk, met een nieuw leven en nieuwe baan. Gelukkig komt Bennie ook over een paar weken, dan hoop ik me helemaal thuis te gaan voelen.
In 3 kwartier is het buiten donker geworden. Ik mag weer instappen. Nog een korte reis naar Aruba (zo 'n 20 minuten vliegen) en van daar uit gaat het vliegtuig weer terug naar Amsterdam. Maar ik niet, ik stap uit op One Happy Island Aruba!'
14-01-2016, Aruba
Ik zit op de bank in m'n appartementje. Het is nu 9 uur 's avonds en nog steeds aangenaam warm. Vandaag was een drukke en leuke dag.
Toen ik gisterenavond op Aruba landde moest ik bij de douane een stempel halen in mijn paspoort voordat ik het eiland op mocht. Hiervoor was een papier nodig; een voorlopige toelating. En dit zou iemand op het vliegveld brengen zodat de douane het voor mij kon halen; deze man stond er helaas niet (welkom op Aruba ;)). Dus na een poosje wachten en praten mocht ik gelukkig van de douane wel het eiland op, maar helaas zonder papier en stempel. Ik werd opgehaald door een verpleegkundige (die stond er gelukkig wel :)) die al een paar maanden op Aruba woont en werkt en die een auto heeft. Hij bracht mij naar mijn appartement en sleepte mijn koffer voor me naar binnen. En die was zwaar! ;)
Het appartement waar ik de eerste maand zal verblijven is mooi. Het bestaat uit een grote ruimte met bank, tafel, keuken en op een soort vide staat mijn bed. Het is hoog en ruim en typisch Arubaans met een grote waaier aan het plafond, lelijke bloemetjesstof op de banken en stoelen en wit rotan kastjes. Maar ik voel me er gelijk op mijn gemak. Mijn appartement staat in een complex met nog veel meer van zulke appartementen, waar met name mensen wonen die in het ziekenhuis werken en oude Amerikanen vakantie vieren. Er is een zwembad en mooie palmbomen voor mijn huisje.
Na een lekker nachtje slapen ben ik gaan bellen met het detacheringsbureau over mijn voorlopige toelating, en die gingen daar gelukkig snel achter aan. Ik heb een duik in het zwembad genomen en ben vervolgens naar het ziekenhuis gegaan, ik had daar een afspraak met HR, die alles regelt voor mij van een uniform tot verzekering aan toe. Het is een heel lijstje wat ze afwerken. Na honderden handtekeningen, formulieren invullen en een thoraxfoto later ging ik met mijn pas, uniformen en een leaseauto van het ziekenhuis (deze mag ik de eerste week gebruiken) weer de deur uit.
De auto is dus een automaat. Dat is voor mij al een tijd geleden dat ik in een automaat heb gereden en heb mezelf dan ook meerdere keren laten schrikken door keihard op de rem te trappen (dacht dat het de koppeling was ;)).
Boodschappen doen ze hier onder andere bij de Superfood, dat is een enorme winkel waarbij het complete interieur gekopieerd is van de Jumbo en alle Jumbo-producten ingevlogen. Het is dus net alsof je bij een Jumbo in Nederland aan het winkelen bent, zo gek. Ze hebben zelfs dropjes! Joepie :)
Ik heb in de Superfood mijn avondeten gehaald en ben in mijn huisje lekker gaan koken en eten op het balkonnetje in de avondzon. Echt genieten.
Morgen gaat denk ik een drukke dag worden met veel nieuwe indrukken. Daar zal ik zeker ook nog over bloggen. Voor nu; slaap lekker! Bon nochi!
Veel liefs uit Aruba,
Lydia
-
15 Januari 2016 - 07:18
Margriet:
Fijn om van je te horen lyd! Succes op je eerste werkdag en neem daarna maar weet lekker een duik in je zwembad;) Liefs uit een regenachtig Nederland! -
15 Januari 2016 - 09:17
Rachel En Marcel Smit:
Super dat we op deze manier mogen meegenieten. Dank je wel. Dikke knuffels van ons -
15 Januari 2016 - 09:37
Nellie:
Ha lieve lietjep fijn dat veilig bent aangekomen. Leuk om je blog te lezen. Succes hoor met al dat nieuwe. Geniet ervan liefs -
15 Januari 2016 - 10:35
Willeke:
hee lieve zus.
Wat leuk om je zo te volgen! ☺️
& dat je veilig aangekomen bent!
Geniet van alle mooie momenten!
Liefs Wil & Bren. <3 <3 -
15 Januari 2016 - 10:51
Jan & Louise De Mos:
Lydia, wat herkenbaar je eerste ervaringen. We hadden daar met jullie over gesproken en we roken door jouw bericht ook weer die heerlijke geur van het eiland. Relaxed mee gaan zul je moeten leren zonder afbreuk te doen aan je eigen manier van werken. Maar het is wel heerlijk ontspannen.
Heel veel liefs van ons. -
15 Januari 2016 - 11:51
Margreet:
Klinkt goed Lydia, hoop dat je leuke eerste werkdag hebt en daarna heerlijk weekend in de zon!:D xx -
15 Januari 2016 - 15:15
Gerwin En Corine:
Hé Lydia fijn om te horen je aangekomen bent., en hoe het met je gaat! Super om je zo te volgen! Veel liefs ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
